در پی درگذشتِ تعداد زیادی از هنرمندان موسیقی نواحی در فقر و عسرت، «هوشنگ کامکار» – آهنگ‌ساز برجسته‌ی موسیقی ایران- واریاسیون نواحی را به یادِ و خاطره‌ی این هنرمندان خلق کرده است. این اثر برای ارکستر زهی و سازهای دوتار، سنتور، تار و کمانچه بر روی تم معروف «نوایی» در یک موومان به سبک موسیقی ملی ایران (به‌گونه‌ای که هویت ملی آن حفظ شود)، تصنیف شده است. این استادِ پیش‌کسوت، هم‌چنین به همین مناسبت یادداشتی را نوشته که در ادامه می‌خوانید:
«واریاسیون نوایی» برای ارکستر زهی و سازهای دوتار، سنتور، تار و کمانچه بر روی تم معروف «نوایی» در یک موومان به سبک موسیقی ملی ایران به‌گونه‌ای که هویت ملی آن حفظ شود، تصنیف شده است. در مفهوم ساده «واریاسیون» یعنی تغییرات گوناگونِ یک تم یا فیگور ملودیک.
با توجه به آشنایی که از موسیقی غربی دارم تا به‌حال واریاسیونی بدین شکل نوشته نشده و نشنیده‌ام. در «واریاسیون نوایی» تمام آن چیزی که بر کاغذ نوشته شده و به گوش می‌رسد (چه ملودی‌ها، چه کنترپوانتیک و هارمونی) کاملا ارتباط بسیار نزدیکی با تمِ اصلی نوایی دارند. حتی دو نت متوالی را در کل اثر نمی‌‌توان بدون خویشاوندی با تم یافت.
