«احمدرضا احمدی» -شاعر بلندآوازه- امسال 80 ساله شد. شاعری بزرگ که همان‌اندازه که در ادبیات تاثیرگذار است؛ در موسیقی ایران نیز تاثیراتِ بسیار داشته است (نمونه‌اش دورانِ مدیریت‌ش به عنوانِ رییس بخش موسیقی کانون پرورش فکریژ کودکان و نوجوانان)؛ آشنایی او با «هوشنگ کامکار» در همان سال‌ها شکل گرفت.  آهنگ‌سازِ برجسته هر زمان صحبتِ از یارِ شاطرش می‌شود، سراپا شوق می‌شود و بارها عنوان کرده: «بعد از نیما یگانه شاعری که میان شاعران نوپرداز می توانم سراغ گیرم احمدرضا احمدی است.» او هم‌چنین می‌گوید: «اگر یکی، دوتا دوست نزدیک در زندگی داشته باشم، بی‌شک یکی از آنها احمدرضا احمدی است. همکاری‌های زیادی با هم داشتیم و روی اکثر کارهایم، او دکلمه خوانده است. این مرد عزیز، حق بزرگی به تاریخ ادبیات و موسیقی ایران دارد و سال‌ها در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به موزیسین‌ها برای تولید آثار ماندگار کمک کرده است. احمدرضا احمدی با میل به زندگی و کار و با روحیه‌ای سرشار از عشق و امید، زندگی‌اش را سپری می‌کند و همه مشکلات را پس می‌زند و انسانی به‌غایت طناز و شاد است. او رابطه خوبی با دنیا دارد. هر زمان جهان بر من سخت گرفته و احتیاج به امیدواری داشته‌ام، تلفن را برداشته و به احمدرضا زنگ زده‌ام، آن‌وقت دنیا برایم رنگی و دلپذیر شده.»
شاید به همین خاطر است که هم‌‌زمان با 80 سالگی‌اش قطعه‌ی «هزار دوزخ» را با صدای «صبا کامکار» و «امید نیک‌بین» برای او نوشته است. این گفت‌وگو که ملاحظه می‌کنید، به بهانه‌ی انتشار همین اثر است که به زودی از طریقِ سایت موسیقی ما منتشر می‌شود.
«احمدرضا» آن‌زمان که در کانون بود، مجموعه‌ای رقم زد با نام «صدای شاعر»؛ اما خود در آن دوران هیچ‌گاه شعری را دکلمه نکرد تا سال‌ها بعد «هوشنگ کامکار» از او خواست تا این کار را انجام دهد. «در گلستانه» نام آلبومی است که در زمستان سال ۱۳۶۶ به مناسبت شصتمین سال تولد سهراب سپهری، به آهنگسازی هوشنگ کامکار، آواز شهرام ناظری، دکلمهٔ احمدرضا احمدی، همکاری گروه کُر مرکز سرود و بر روی اشعاری از «سهراب سپهری» منتشر شد.
«هوشنگ کامکار» آلبوم «دور تا نزدیک» را نیز به او تقدیم کرد. کامکار در آن آلبوم اشعاری از جمله «در کمین اندوه» را از او انتخاب کرده و می‌گوید: «به لحاظ شعر و زبان همان هدف قطعات قبل را دنبال می کرد و موسیقی نیز در این اثر کاملا هماهنگ با شعر بود.» این دو هنرمند در آثار دیگری چون «محاق» با همدیگر فعالیت کردند.
اما این تنها آهنگ‌ساز برجسته نیست که به ستایشِ او پرداخته، «احمدرضا احمدی» نیز درباره‌ی یارِ قدیم خود می‌گوید: «من کسانی را که دوست دارم با اسم کوچکشان صدا می کنم» و تاکید می‌‌کند که افراد معدودی هستند که آنها را با نامِ کوچک‌شان می‌خواند و یکی از آنان «هوشنگ» است. «احمدرضا احمدی» با تمامِ بزرگی‌اش، همواره تاکید دارد که به دوستی با «هوشنگ کامکار» افتخار می‌کند. «احمدرضا احمدی» وقتی می‌‌خواهد از «کامکار» بگوید از تسلطِ او به موسیقی ایرانی و غربی به شکلِ هم‌زمان یاد می‌کند و از بی‌ادعایی و بی‌جنجالی‌اش.