هفتهٔ‌ی موتزارت در جشنواره‌ی سالزبورگ، با اجرای مجازی قطعه‌ای ۹۴ ثانیه‌ای از اثر نویافتهٔ این نابغه‌ی بزرگ به‌دست سئونگ جین‌چو، نوازندهٔ چیره‌دست و تحسین‌شده پیانو آغاز شد. آخرین بار که قطعه‌ای که از این آهنگساز نابغه یافت شد، ۷۵ سال پیش بود.

یورونیوز در این باره نوشته است:‌ «اجازه یافتیم برای برنامهٔ موسیقی از دست‌نوشتهٔ موتزارت که خود آهنگساز تاریخ ۱۷۷۳ را بر آن درج کرده تصویر بگیریم. این قطعه در اختیار یک مجموعه‌دار شخصی بوده است.»

اولریش لازینگر، مدیر پژوهشی بنیاد موتزارت در آلمان می‌گوید: «نکتهٔ واقعا جذاب آنجاست که چنین دستنوشته‌ای برای موتزارت کاملاً نامعمول است. البته ویژگی‌های کار او را دارد اما این قطعه بسیار تُند نوشته شده، کاغذ کار هم کاغذ نت‌نویسی نبوده، بلکه کاغذی معمولی بوده که خود موتزارت رویش خط حامل کشیده است.»

کارشناسان می‌گویند موتزارت این قطعه (آلگرو در ر) را در ۱۷ سالگی و پس از بازدید از ایتالیا در خود سالزبورگ نوشته است.

سئونگ‌جین چو، نوازنده پیانو دربارهٔ این قطعه نویافته از موتزارت می‌گوید: «این قطعه برای من بسیار شادی‌بخش، لطیف و بازیگوشانه است و قطعاً متوجه می‌شوید که آن را موتزارت نوشته، آن هم موتزارت جوان، چون پر از احساس ناب است.»

نبوغ موتزارت از سن بسیار پایین درخشید، نبوغی که بقایای بازمانده از نخستین کنسرت او، که وقتی تنها ۹ سال داشته آن را ساخته است، آن را به‌خوبی بازتاب می‌دهد.

کریلین ویلسون، رهبر ارکستر این اجرای تازه می‌گوید: قطعهٔ دراماتیکی است دربارهٔ اضطراب او. شوری در او بود که بعدها به‌شکل شخصیت دون‌ ژوان در آثار دراماتیکش سر برآورد.

روبرتو ویلازون دربارهٔ حال‌وهوای ساخت این قطعه به موتزارت جوان اشاره می‌کند و می‌گوید: ‌«این پسر جوان پر از شوق و آرزو را می‌بینید که انگار می‌گوید ببینید من چه کرده‌ام! موتزات دست ما را می‌گیرد، و ما را از سختی‌ها عبور می‌دهد … و بعد همیشه ما را به نور می‌رساند.»